Assepoester in wonderland
De hele middag hebben we staan boenen als eerstejaars. Alle wc’s in het hele gebouw waren weer blinkend schoon en de grote campuskeuken was weer om door een ringetje te halen. Nog even een gezellige maaltijd om nog een paar belangrijke mensen in ontspannen setting te ontmoeten en toen weer door naar het corvee. Het leek allemaal eindeloos te duren! Eindelijk is het klaar. Snel sprint ik de trap op. Ik heb iets meer dan een half uur voor de opening begint. Ik voel mij net als Assepoester en hoop ook echt op een bezoekje van de Goede Fee. Helaas, ik moet het dit keer allemaal zelf doen! De opening van het academiejaar is een serieuze aangelegenheid waarbij de professoren in toga en de heren in pak gaan. En wij dames? Wat heerlijk, de vrijheid die wij hebben! Wordt het een zwart jurkje, of gebloemd, kort of lang, wel of geen panty, haar opgestoken of juist los…
Maar zoveel tijd had ik nu niet voor die overdenking. Klokslag acht uur was ik klaar en zocht als een van de laatsten mijn plaatsje in de kapel. Een van de professoren gaf een lezing en hoewel het grotendeels onbegrijpelijk was door alle theologische termen en namen van mensen die grotendeels al lang zijn overleden, was het gedeelte dat ik wel begreep bijzonder interessant! Het ging er om dat als we God werkelijk willen kennen, we aan boekenwijsheid niet genoeg hebben. God is een creatieve God die zich door heel Zijn schepping heen laat kennen, dus ook door allerlei vormen van kunst en muziek. Vrij vertaald: als je die buitensluit sluit je God zelf buiten. Goed begin van een academisch jaar waar het grotendeels toch wel gaat om die boekenwijsheid!
Vorig weekend hadden we ons introweekend. Een weekend waarin ik mijn nieuwe klasgenoten, de stad en de ETF beter kon leren kennen, vol toffe gesprekken, gezelligheid en bizarre opdrachten, zoals geblinddoekt wc schoonmaken, een heus kruisverhoor en een nachtelijke dropping. Maar, mijn favoriet was toch wel het potje voetbal zonder bal. Ik heb altijd een hekel aan balsporten gehad, simpelweg omdat die bal en ik altijd al een slechte combinatie zijn geweest. Hij is altijd daar waar ik hem niet verwacht en gaat nooit heen waar ik wil. Maar nu speelden we het zonder bal! Tom, de spelleider vertelde als een verslaggever wat er gebeurde en wij voerden het ondertussen uit. Het was hilarisch! Ik heb zelfs nog een gele kaart gekregen, omdat ik zogenaamd brutaal was tegen de scheidsrechter. Maar echt, ik stond in mijn recht, hij was ongelooflijk onrechtvaardig! Gelukkig, uiteindelijk hebben we toch nog gewonnen, met penalty’s. Als voetbal altijd zonder bal was zou ik spontaan een carrière switch overwegen!
We zijn een lekker gemengd groepje, zowel qua studieachtergrond, leeftijd als nationaliteit. Nou ja, dat betekent dat een derde van de klas op zijn minst de afgelopen paar jaar niet in Nederland heeft gewoond… Het risico van met zoveel Nederlanders bij elkaar zitten is dat we er af en toe een beetje aan voorbij gaan dat we te gast zijn in een ander land. De Belgen die we in de klas hebben zijn nogal vlot gebekt, dus die vallen niet zo op tussen ons, maar we hebben ook een Waals meisje die een schakeljaar doet en verschillende vakken met ons meedoet en bij haar merk ik wel echt dat ik hier te maken heb met twee culturen. Dat maakt het wat mij betreft juist heel leuk en interessant!
Inmiddels zijn ook de lessen begonnen. Meteen vol aan de bak! Het ene college spreekt meer aan dan het andere, maar tot nu toe ben ik heel enthousiast over de vakken die ik heb gehad. Afgelopen week zijn eigenlijk een heleboel dingen begonnen. De kookgroepen zijn begonnen, dus ik eet nu elke keer samen met een vaste groep mede-studenten. De studentenvereniging, mentoraat, de studentenraad, kring en nog allerlei andere dingen, zoals de 3-uurs taken (het verplichte huishoudelijk werk) zijn afgelopen week begonnen, of beginnen komende week. En het echte studeren natuurlijk ook!
Oh ja, en voor iedereen die om mijn adres heeft gevraagd, die vind je onder contact!
Manuela, je bent mijn liefste!