Veilig aangekomen
Dinsdagochtend in alle vroegte vertrok mijn vliegtuig vanaf Schiphol, rechtstreeks naar Samos. Heerlijk zo’n directe vlucht! En vanaf het vliegveld daar met de lokale bus naar mijn voorlopige huis. Het koste wat overtuigingskracht, maar toen ik eenmaal duidelijk had gemaakt dat ik echt wist waar ik woonde en niet gewoon een stomme toerist was werd ik zelfs pal voor de deur afgezet. Wel zo makkelijk aangezien we daar toch langs reden… En eenmaal ‘thuis’ begon weer het ‘gewone’ leven.
Alles lijkt anders en toch is het alsof ik nooit ben weggeweest. Hetzelfde huis, een aantal dezelfde collega’s, vooral heel veel nieuwe. Nog steeds vluchtelingen uit Syrië, Irak, Afghanistan, Pakistan, Afrika enz., maar voor mij allemaal nieuwe gezichten. Niet langer het kleine kamp in de haven, maar alleen nog de grote hotspot, waar ruim duizend personen zitten. Hetzelfde drukke bestaan, waarin je ’s morgens nauwelijks kan voorspellen wat er ’s avonds allemaal gedaan zal zijn. Dezelfde bus, waar ik al meteen weer vrolijk in mocht rijden, maar niet langer mij favoriete jeep.
Vandaag ben ik mee geweest naar de shelter, waar vijfentwintig alleen reizende minderjarige jongens wonen. Samantha, die hier de afgelopen weken Engelse les heeft gegeven, liet mij zien wat ze zoal doet. We hadden vandaag een grote groep, ongeveer tien jongens, waarvan sommige al behoorlijk wat Engels kunnen, en anderen nog nooit in hun leven naar school zijn geweest. Grote verschillen in niveau dus. Het gaat nog een uitdaging worden. De komende week zal ik proberen in kaart te brengen wat er allemaal op dit moment gebeurd aan onderwijs voor vluchtelingen hier en door wie, wat er nog nodig is en of wij daar iets in kunnen betekenen. Genoeg te doen!
Goed te lezen en enjoy your teaching! Taco